Thursday, February 24, 2011

国阵政府的倒票总部:博大。

乱七八糟的国立大学校园选举,每年选每年都倒国阵的米。为什么国阵还会让它继续倒米呢?明眼的人一看就知道这是某某的游戏规则。无论如何。它总算搞了一个段落。

历史最悠久而又常有排名风波的马大也搞候选人失踪游戏。这让亲学生阵线成功重夺执政权,并且以7席多数议席创下近三年来最大的胜幅。更好看的是国民大学也重新落入亲学生阵线的手中。博特拉大学更演出了一场“完全败票”令人意想不到的惨局!11名学阵胜选候选人突然遭博大校方以结盟竞选为由吊销资格(过流血事件后宣布撤回决定)。

P人士与亲B人士每年都是直接或间接的方式加入战场,亲B人士废材太多把米倒了,也增加了痛恨政府的元素。

Sunday, February 20, 2011

Memahami politik kaum Cina

Mingguan Malaysia 6 Feb 2011

Pilihan raya Dewan Undangan Negeri Tenang telahpun berakhir. Prestasi Barisan Nasional lebih baik berbanding tahun 2008, terutama peningkatan undi Melayu. MCA mengatakan undi Cina kepada BN meningkat. Sebaliknya DAP pula mendakwa sebaliknya. Pengaruh MCA dikatakan semakin merosot kalangan masyarakat Cina. Siapakah yang berkata benar? Buatlah post-mortem dan kajian, daripada bercakap kosong bagi menunjukkan seolah-olah kita bagus atau boleh buat kerja.

Apapun, pada saya sama ada undi Cina terhadap BN meningkat atau merosot tidaklah penting sangat, kerana amalan demokrasi membenarkannya. Rakyat bebas memilih parti yang disukainya. Cuma yang amat menyedihkan adalah cara berpolitik dengan memberi tekanan atau mengungut kerajaan.

Ketika kempen pilihan raya tersebut berlangsung, Persekutuan Persatuan-Persatuan Cina Johor, Hua Zong, yang turut disokong oleh MCA, memberi kata dua kepada kerajaan supaya membuka semula Sekolah Menengah Persendirian Cina di Segamat. Jika tidak, orang Cina akan beralih arah atau tidak mengundi BN. Ugutan ini seolah-olah menampakkan selama ini mereka mengundi BN. Apakah benar?

Saya berani mengatakan bahawa majoriti Cina tidak mengundi BN. Tidak perlu buat kajian, lihat jumlah undi yang diperolehi oleh BN di kawasan bandar selama ini. Kenapa DAP terus dan begitu mendominasi?

Taktik mengatakan bahawa orang Cina tidak akan mengundi BN adalah taktik basi. Ini bukanlah kali pertama persatuan ini mengamalkan taktik licik sedemikian. Mereka akan mencari seribu alasan, menggunakan segala ruang dan peluang untuk menambah sesuatu yang telahpun mereka dapat. Malangnya, kajian tidak dibuat, kita terus tunduk kepada tuntutan dan desakan.

Rukun

Sebelum saya menulis lebih lanjut, eloklah sama-sama kita memahami tiga rukun atau sangga utama yang menjadi pegangan masyarakat Cina atau perjuangan hidup matinya. Sama ada wajar atau tidak, kita fikirkan bersama. Apa yang penting, bagaimanakah kita boleh memanipulasikan rukun-rukun ini untuk sama-sama menjayakan gagasan 1Malaysia.

Rukun pertama adalah mempertahankan pendidikan Cina. Melibatkan 1300 Sekolah Rendah Jenis Kebangsaan Cina (SJKC) dan 60 Sekolah Menengah Persendirian Cina di seluruh negara. Sudah tentu jumlah sekolah ini akan bertambah dari tahun ke tahun. Menurut badan penyelidikan MCA (INSAP), perjuangan pendidikan Cina oleh orang Cina sama seperti perjuangan menegakkan Islam oleh orang Melayu.

Rukun kedua, mempertahankan penerbitan akhbar Cina yang melibatkan 6 akhbar harian di Semenanjung dan 8 di Sabah Sarawak. Akhbar bahasa Cina adalah akhbar yang paling banyak dalam pasaran berbanding akhbar bahasa lain, termasuk akhbar berbahasa Melayu. Kenapa bahasa Melayu kurang dibaca oleh bukan Melayu, jawablah sendiri, tepuklah dada?

Manakala, rukun ketiga mempertahankan persatuan-persatuan Cina (Huatuan). Melibatkan lebih 8000 buah persatuan seperti persatuan rumah ibadat, puak (clan) dan bahasa, persatuan politik dan pendidikan, persatuan perniagaan dan perdagangan. Dalam banyak-banyak persatuan ini yang paling berpengaruh bukannya parti-parti politik mereka, tetapi adalah persatuan bahasa dan pendidikan, seperti Hua Zong, Dong Zong dan Dong Jiao Zong.

Ketiga-tiga rukun ini majoritinya mempengaruhi orang Cina di Malaysia dan tidak boleh disentuh. Mereka bersatu dan berpadu jika hak mereka tergugat. Sesiapa yang mengkaji proses sosialisasi politik, agen-agen ini amat berpengaruh dalam membentuk persepsi dan pendirian seseorang. Hasil sosialisasi inilah yang telah melahirkan bentuk masyarakat Malaysia yang ada pada hari ini.

Bukan Melayu

Bagi bukan Melayu atau minoriti yang lain, saya percaya, mereka juga berpegang kepada rukun tersebut, tetapi tidaklah sekuat pegangan orang Cina. Misalnya, bagi orang India, agama amat penting pada mereka. Justeru, sensitiviti perlu dijaga.

Begitu juga orang Melayu. Perkara berkaitan dengan Islam, seperti iman dan Islam seseorang, kalimah Allah, Rasulullah, babi, dan sebagainya adalah amat sensitif. Kenyataan Lee Kuan Yew yang mahukan umat Islam supaya tidak berpegang kuat kepada Islam dikira amat sensitif. Kontroversi semakin menjadi bertambah hangat apabila Tuan Guru Nik Abdul Aziz menyokong kenyataan tersebut. Pendapat Kuan Yew dikatakan lebih baik daripada perjuangan UMNO yang bersifat nasionalis. Dalam kata lain, pendapat Kuan Yew itu tentang Islam itu betul, perjuangan Melayu dan Islam UMNO itu salah.

Pandangan sebegini perlu dibuat dengan berhati-hati. Seteruk mana pun orang Melayu, mereka amat pantang jika ada seseorang yang mempertikaikan keIslamannya. Kerana bagi orang Melayu tidak kira UMNO atau PAS, agama adalah nombor satu dan tidak boleh diperlekehkan.

Orang Melayu amat sensitif dengan agama, sama seperti sensitiviti orang Cina terhadap bahasa. Dengan sebab itu, sehingga ke hari ini, pemerkasaan terhadap Islam lebih menonjolkan berbanding pemerkasaan bahasa Melayu itu sendiri, walaupun kedua-dua perkara ini jelas termaktub dalam perlembagaan. Pendek kata, agama Islam lebih banyak diarusperdanakan, berbanding kedudukan bahasa Melayu itu sendiri sebagai bahasa kebangsaan.

Malang sungguh kedudukan bahasa kebangsaan ini. Tidak banyak usaha dibuat untuk mendaulatkannya, kerana bagi kita ia tidak penting. Lagi pula menguasai bahasa Melayu tidak dapat membawa kita ke mana-mana. Inilah rata-rata persepsi kita. Lebih menyedihkan lagi apabila membaca iklan temuduga jawatan. Antara syaratnya mesti fasih berbahasa mandarin dan Inggeris.

Maka tidak hairanlah jika bancian penduduk baru-baru ini, membuktikan bahawa penguasaan bahasa Melayu di kalangan orang Cina masih lemah, sehingga terpaksa menggunakan khidmat penterjemah. Semua ini ada kaitan dengan tiga rukun tersebut. Benar, bahasa itu jiwa bangsa. Tetapi perlu juga dibezakan antara kepentingan bahasa negara bahasa bangsa. Yang mana satukah lebih utama?

Berbalik kepada tuntutan dan desakan mendirikan sekolah menengah vernacular, pada saya cukuplah dengan sekolah rendah vernacular yang sedia ada dan bertambah dari tahun ke tahun. Enam tahun dipisahkan sejak kecil adalah suatu jangka masa yang lama untuk mereka mensosialisasikan diri dengan persekitaran selanjutnya. Jika mereka terus berada di sekolah menengah vernacular, apakah sosialisasi begini sihat untuk membina bangsa Malaysia dan menjayakan gagasan 1Malaysia?

Ketua Pemuda MCA pernah berhujah bahawa enam tahun di sekolah rendah vernacular adalah jangka masa yang pendek berbanding dengan sekolah menengah dan pengajian tinggi. Justeru, pada beliau, menyalahkan pendidikan rendah vernacular adalah tidak wajar. Hujah ini menampakkan seolah-olah beliau menyalahkan pendidikan kebangsaan yang sedia ada.

Terus terang, saya masih boleh bersetuju dengan pendapat ini. Persoalannya, apakah kita mahu memisahkan mereka lagi dengan penambahan pendidikan menengah vernacular? Kenapa desakan ini begitu kuat bergema di Tenang dan mungkin juga pilihan raya kecil DUN Merlimau?

Komitmen

Perlu diingat, komitmen kerajaan terhadap sekolah vernacular amat tinggi dan belum pernah dilakukan oleh negara-negara lain. Perdana Menteri secara telus mengatakan pendidikan vernacular adalah sebahagian daripada pendidikan nasional. Bermakna, kewujudan sekolah vernakular telahpun diiktiraf. Ia merupakan satu kredit kepada bangsa Malaysia kerana dapat menguasai bahasa mandarin. Apatah lagi pasaran akan datang akan didominasikan oleh pasaran negeri China.

Malah, ketika Perdana Menteri menjadi Menteri Pelajaran, kedudukan sekolah vernacular terus diperkukuhkan pada tahun 1996. Inilah toleransi yang tidak ada tolok bandingnya. Di Johor sahaja, sekolah vernacular mendapat peruntukan tahunan sebanyak RM1.5 juta. Mana ada satu sistem di dunia ini sekolah berasaskan kaum dibiayai oleh kerajaan?

Dilihat dari sudut positif, memang benar ia suatu kelebihan. Namun, pada masa sama, kita perlu tangani pula kesan negatifnya apabila bahasa kebangsaan tidak dikuasai. Malangnya, setiap kali kerajaan bercadang untuk memperkasakan bahasa Melayu di sekolah vernacular, idea ini terus ditentang habis-habisan oleh persatuan tersebut.

Benar, kita akan berkata selama inipun, sejak kewujudan sekolah vernacular, kita masih tidak berkonflik. Masih berlaku kesepaduan sosial atau social cohesion. Kita hanya bertikam lidah. Masih lagi tidak berlaku parang-memarang atau parang wagging. Dengan maksud, keadaan masih lagi baik.

Persoalan saya, kenapa kita tidak cari jalan untuk mencapai yang terbaik? Bukan maksud saya dengan menghapuskan sekolah vernacular. Tetapi perancangan mesti dibuat, bagaimana sekolah kebangsaan dan sekolah vernacular dapat berinteraksi? Apakah program dan aktiviti yang perlu disusun agar berlaku silang budaya antara sekolah-sekolah ini? Misalnya program lawatan sambil belajar, perlawanan persahabatan, kempen bahasa kebangsaan dan sebagainya.

Saya hanya akan bersetuju dengan pembinaan sekolah menengah vernacular jika benar-benar bahasa Melayu dapat diperkasakan dalam 60 buah sekolah menengah vernakular yang sedia ada. Buatlah kajian akan kesannya terhadap pembinaan negara bangsa. Untuk sementara ini, janganlah terlalu menggugut dan mendesak kerajaan.

Tindakan sebegini akan menyebabkan kaum lain menyimpan rasa dan dendam. Dendam inilah yang akan menjadi bara api perkauman, yang tidak pernah padam. Inilah yang bahaya.

Ketika pilihan raya kecil Tenang berlangsung, saya sempat berada di bandar Tangkak untuk beberapa jam. Apa yang menyedihkan adalah melihat pembinaan semula sebuah rumah ibadat yang menaranya betul-betul sebaris dengan longkang jalan utama.

Saya amat musykil bagaimana Majlis Daerah boleh meluluskan pembinaan tersebut. Saya tidak bermaksud menghalang pembinaan rumah ibadat tersebut. Tetapi pembinaan menaranya sebaris dengan jalan utama sudah tentu tidak mengikuti garis panduan atau spesifikasi perancangan bandar, yakni sebaik-baiknya 40 kaki daripada jalan utama atau sekurang-kurang 20 kaki. Apakah perkara ini juga ada kaitannya dengan politik desak dan ugut seperti di Tenang?

Kebebasan beragama dan menghormati kepelbagaian juga hendaklah berpandu kepada undang-undang. Kita sepatutnya bersyukurlah kerana dikebanyakan di dunia seperti Jerman, Perancis, Indonesia, Thailand dan sebagainya, mereka mengamalkan konsep keseragaman atau unity is uniformity untuk mencapai perpaduan. Dalam kata lain, 1 bangsa, 1bahasa dan 1negara.

Sudah pasti kita tidak dapat melakukannnya kerana kita mengamalkan kepelbagaian atau unity in diversity bagi mencapai perpaduan. Bagi kita kepelbagaian merupakan satu kekuatan. Namun, terlalu banyak berbezapun menimbulkan masalah juga. Bolehkah kita satukan masyarakat yang sejak kecil telah dipisahkan? Jika ditambah lagi dengan pendidikan vernacular peringkat menengah seterusnya diikuti dengan memasuki IPTS berasaskan kaum, apakah citra gagasan 1Malaysia akan tercapai?

By Ridhuan tee

Saturday, February 19, 2011

中东稳定,朝鲜你可玩完了。

正如预期的那样,中东一直保持稳定没有进一步恶化。媒体制造的噪音是多了一点。巴林,约旦,也门和北非都在日本媒体所预算的安然无事。石油生产国的沙特阿拉伯,伊朗,伊拉克也是如此的平静和稳定。阿拉伯和以色列今年将不会有太大的外交动作。今年,朝鲜随时可能会有事故发生。

Tuesday, February 15, 2011

"换“你准备好了吗?国阵和民联也准备好了吗?

阿拉伯与穆斯林国家正在发生“空前的政治大地震”,我想欧美大军“已经为了这一切可能发生的事件做好了准备了。”这只是一场阿拉伯与穆斯林国家的民主化政治大地震还是一场不为人而知的国际外交大厮杀是值得我们去深思的问题。很多在外交界工作的老友都说有黑手在后面炒作和操作,理由是“美方和阿拉伯与穆斯林国家都无法判断最终会导致什么结果”。由于这场政治大地震是没有计划性的政治大地震,我可以想到的是发生政治地震的国家将会面临非常严厉的政治经济考验。如果这场“空前的政治大地震”是为了把欧美在中东的势力或以色列给消灭掉的活,那中东人民所付出的代价是否物有所值呢?让我们继续看看国际政治玩家如何把这场戏演完。

回说大马的“换”或两线制。大马的人民也应该想一想,我们是否已经做好准备了吗?人民做好准备了,那国阵和民联也真的做好准备了吗?谁将会是我国的未来领导者?安哥哥?祥伯伯?老聂?

Sunday, February 13, 2011

马大是由一群教育界精英掌管还是校园恶霸掌管?


保安人员捂住学生嘴巴的行为,完完全全体现了校方侵犯学生在校园言论自由的动机,校园民主精神在瞬间荡然无存!看了这张照片LP不爽的我相信是不少。

Saturday, February 12, 2011

有很多东西我们批了五十多年我也是有些闷...有谁又能够告诉我为什么五十多年的弊病就是解决不了?是不能还是不为?

这两天忙着跟进埃及政治改革事件少了上网。现在偷个闲出来,在网络上转转,毕竟网络上的言论和报纸上的言论存在着差距。

打开大马政治评论区(FB)论坛,几乎每天都可以看 到,马华惨遭华裔民联枪手唾弃。详细情形不必我多论大家能到相关的网页自行看看。我看到更好笑的东西是,居然还有人出来辟谣,说“回教党不会实行回教法”,“没有犯罪怕什么回教法”,“马华支持的巫统搞的才是回教国”等。

马华被民联枪手网民们唾骂,大部分的原因 是,被民联枪手网民们认为“马华只为巫统”“马华党员不思 进取”“马华汉奸”“马华卖国贼”“马华脑残”,更多不堪入耳的东西就略过 了。

我不明白那些民联枪手网民是不是所谓的民主主义者,既然这是个民主的国家,那么选民便有权利将手中的一票投给属意的政党。再怎么说不管我支持谁,他们都没有给我好处。每天大喊大叫说国阵独霸天下,专制。当你们说这些话时请想想自己说出来的言论有没有不符事实。

几十年来行支持动党的华人票都是比马华来得 高,这是不必争的事实。马华民政也在308前不把这件事当做是一个 党危机来处理也是众人皆知的事。行动党为了选票追着马华民政来打压,对华社的需要也没有多大做为,白费了人民对它一般支持。

老实讲,华裔把选票给了行动党和马华民政,兴办华小、复办独中, 经济开放,教育开放谈了整整二,三十多年,还是满足不到华社的政治需要。你们这些朝野政治领袖是否有感到对不起华社呢?

Sunday, February 6, 2011

现代化舞狮!!!

它是从传统舞狮中“改革成为现代化舞狮?还是“换”了传统舞狮的包装?耍狮舞龙是华人佳节里不可或缺的文化活动,耍民舞政是大马政坛文化的风采。

Wednesday, February 2, 2011

新年快乐,参政如意

在过去几年里我感觉到的是不论在世界的那一个角落,人民的政治需要和政治人物的政治需要都是背道而行。

二十一世纪,参政如意不再是政治人物的专利了,政治人物专营(包赢)的政治模式已经不再被人民接受了。

在这华人佳节里我祝福在SATU MALAYSIA的人民参政如意,同时也祝世界各地参政的同志们参政如意